Będąc przez wiele lat typowym, niewielkim miasteczkiem najbardziej zacofanej gospodarczo i społecznie części naszego kraju, tzw. "Polski B", Leżajsk miał w latach powojennych niełatwy start do nowego życia. Zniszczenia, jakich w mieście dokonał niemiecki okupant, straty w ludziach, a także brak większego przemysłu, wszystko to hamowało jego rozwój i nie sprzyjało stabilizacji życia mieszkańców. Przez kilka powojennych lat w okolicach Leżajska działały też liczne bandy rodzimej reakcji (m, in. bandy NÓW "Wołyniaka", "Tarzana", "Radwana" i "Lisa") oraz bandy ukraińskich nacjonalistów z UPA, które dezorganizowały pokojowe życie w mieście i na wsi. Z ich rąk zginęło w Leżajsku i jego okolicach w latach 1944-47 31 ludzi (o poległych milicjantach przypomina tablica wmurowana na budynku Sądu Powiatowego). Jeszcze w początkach kwietnia 1945 roku - z powodu aktywnej działalności band - nie zorganizowano gminnych rad narodowych w Giedlarowej, Kuryłówce, Grodzisku i Rudzie Łańcuckiej.
Dopiero na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych Leżajsk zaczął podnosić się z upadku i zacofania. W 1947 roku zaczęła działać w mieście Miejska Biblioteka Publiczna, w 1948 roku zaczęto budowę stadionu sportowego, w styczniu 1954 roku - w mieszkaniach i na ulicach zaświeciły się pierwsze w jego historii żarówki elektryczne. W rok później rozpoczęto budowę pierwszego, większego zakładu pracy w mieście - Leżajskiej Wytwórni Tytoniu Przemysłowego, której pierwsza część rozpoczęła prace w październiku 1955 roku. Wytwórnia ta nie tylko stworzyła nowe miejsce pracy dla parających się dotąd głównie rzemiosłem (murarstwem, stolarstwem, ciesielstwem i zabawkarstwem) mieszkańców Leżajska, ale i zaktywizowała gospodarczo - poprzez kontraktację upraw tytoniowych - okoliczne miejscowości.
Podtrzymaniem rzemieślniczych tradycji zajęły się (utworzone w tych samych latach) Spółdzielnia Artystyczna Wyrobów Tkackich oraz Fabryka Zabawek Spółdzielni "Chałupnik", które dały początek spółdzielniom: Przemysłu Ludowo - Artystycznego "Cepelia" oraz Rękodzieła Ludowego i Artystycznego "Jutrzenka". "Cepelia" wkrótce znalazła siedzibę w nowo wzniesionych na terenie dzielnicy Przemysłowej i dziś, zatrudniając około 50 osób gdyż została sprywatyzowana oraz przeniesiona tuż obok do mniejszego budynku, dawny budynek zajęła firma "Brzost". Znaczna część produktów w postaci kilimów, makat i ceramiki, przeznaczona jest na eksport.
W 1962 roku oddano do eksploatacji w dzielnicy "Przemysłowej" Zakłady Silikatowe, produkujące rocznie 54 miliony sztuk cegły i zatrudniające ponad 200 osób. Przyczyniły się one w niemałym stopniu do rozwoju budownictwa mieszkalnego i gospodarczego w Leżajsku i okolicy.
W ślad za tymi 3 pierwszymi zakładami zbudowano kilka innych, które sprawiły, że zmieniło się gruntownie oblicze miasta i warunki bytowe jego ludności. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wzniesiono w Leżajsku: Fabrykę Maszyn, która powstała jako filia Huty Stalowa Wola i podjęła produkcję betonomieszarek samochodowych, wózków akumulatorowych i wałów przekładniowych; Zakłady Przetwórstwa Owocowo-warzywnego "Hortino", które produkują poszukiwane w kraju i zagranicą mrożonki owocowo-warzywne, przetwory owocowe oraz lody i rozbudowują swój potencjał do zdolności przetwórczej 80 tyś. ton owoców i warzyw. Uruchomiony w 1978 roku browar, jeden z największych w Polsce, produkujący w ciągu roku 2.9 mln. hektolitrów piwa (zatrudniający 370 pracowników i kontynuujący tradycje browaru założonego w Leżajsku w XVII w., który spłonął w 1907 roku). Obok tych zakładów powstało szereg mniejszych: Konstrukcji Stalowych "Instal" Leśnej Produkcji Niedrzewnej "Las", Państwowy Ośrodek Maszynowy, Oddział PKS, oddziały przedsiębiorstw budowlano - montażowych i inne.
Intensywna rozbudowa zaplecza przemysłowego w mieście, zlokalizowanego głównie w dzielnicy "Przemysłowej" (w północno-wschodniej jego części), pociągnęła za sobą znaczny wzrost liczby mieszkańców Leżajska, Wprawdzie dopiero w 1959 roku osiągną! on poziom zaludnienia z lat przedwojennych, ale od tego czasu jego ludność wzrosła niemalże w dwójnasób.
Stało się to głównie za sprawą rozwijanego w mieście budownictwa mieszkaniowego, Obok starego śródmieścia, wyrosły nowe osiedla, w których mieszka dziś przeważająca część mieszkańców - osiedle spółdzielcze im, J. Krasickiego i przy ul. Mickiewicza oraz osiedla domów jednorodzinnych im. Tysiąclecia Państwa Polskiego przy ul. Przemysłowej, Siedlańskiej i Opalińskiego oraz budowane Osiedle Chałupki, Osiedle im. J. Krasickiego, które powstało na styku dawnego Leżajska i uprzemysłowionej dzielnicy "Siedlanka", w rejonie dworców PKP i PKS, siało się nowym centrum miasta, W jego rejonie zlokalizowano dom kultury, kino, przychodnię lekarska, pocztę, bank, nowe szkoły średnie i kilka innych miejskich placówek.
Obok nowych placówek handlowych i usługowych, nowych ulic i nowych urządzeń komunalnych, dumą Leżajska stała się rozbudowana sieć szkolna. Jedną z pierwszych szkół średnich, uruchomionych w mieście zaraz po wyzwoleniu, było Liceum Ogólnokształcące przekształcone obecnie na Zespół Szkół Licealnych. Nowymi placówkami szkolnymi są Technikum Mechaniczne oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa, kształcąca młodzież w wielu różnych zawodach. Działają też: Średnie Studium Zawodowe i Technikum Mechaniczne dla pracujących. W szkołach wszystkich typów pobiera naukę ponad 5 tyś. uczniów, którzy przygotowują się do podjęcia pracy w przemyśle i usługach.
Znaczny postęp zanotowano też w Leżajsku w zakresie ochrony zdrowia mieszkańców. W minionym 40-leciu oddano do użytku w mieście i jego okolicach wiele przychodni lekarskich i wiejskich ośrodków zdrowia. W mieście znajduje się również powiatowy szpital p.w. Matki Bożej Pocieszenia.
Działalność kulturalną w mieście prowadzą: Miejski Dom Kultury, zakładowe placówki kulturalne oraz Biblioteka Miejska, mieszcząca się w okazałym budynku w sąsiedztwie rynku, Dla potrzeb kulturalnych remontuje się też zabytkowy budynek dawnej cerkwi - mieścić się w nim będą gromadzone już zbiory Muzeum Regionalnego.
Co roku Leżajsk odwiedza ponad 100 tysięcy wycieczkowiczów i turystów. Dla ich potrzeb uruchomiono dwa hotele oraz dom pielgrzyma oraz bardzo durza liczba lokali prywatnych. Z obiektów sportowo - rekreacyjnych, istniejących na terenie miasta i okolic, wymienić należy: stadion sportowy w Leżajsku, basen kryty przy gimnazjum obiekt sportowo - rekreacyjny i nadwodny ośrodek wypoczynkowy w Brzozie Królewskiej (gdzie istnieje też Dom Wycieczkowy "Tarlaka" o 60 miejscach) - 12 km od Leżajska, wyciąg narciarski z zapleczem (15 miejsc noclegowych) w Zmysłówce - 14 km od Leżajska oraz powstający ośrodek wypoczynkowy w Ożannie nad zalewem na rzece Złotej - 10 km od Leżajska.
Corocznie w sezonie letnim wielką atrakcją dla przybywających do Leżajska gości są "Dni Kwitnącej Azalii" (odbywane w drugiej połowie maja). W trakcie tej imprezy organizowane są w mieście liczne imprezy handlowe, turystyczne, kulturalne i sportowe itp.
Leżajsk i jego okolice znane są od lat z aktywności swych mieszkańców, szczególnie w realizacji czynów społecznych, służących upiększeniu i lepszemu zagospodarowaniu miasta i okolicznych wsi. Rywalizacja o tytuł "Mistrza gospodarności" wyzwoliła tu wiele interesujących inicjatyw i przyniosła z sobą istotny postęp w rozbudowie urządzeń komunalnych i w poprawie życia mieszkańców. Leżajsk z małego miasteczka, pozbawionego w ogóle przemysłu, z przestarzałą infrastrukturą miejską, przekształcił się w ciągu 40 lat w prężny ośrodek przemysłowy, centrum dynamicznie rozwijającego się regionu nad środkowym Sanem, w którym znaczna część mieszkańców znalazła zatrudnienie w nowo powstałych zakładach pracy,